Huisvesting is schaars in de stad. Kunnen spectaculaire woontorens en gerenoveerde prefabgebouwen helpen? Ze dragen in ieder geval bij aan een verandering van imago.
Woonruimte, modern comfort, stedelijk en dicht bij het groen - dat klinkt als goede argumenten. Ze waren van toepassing op veel hoogbouw die vanaf de jaren zestig vaak in de buitenwijken van West-Duitse steden werden gebouwd, maar ook op geprefabriceerde gebouwen in de DDR. Maar na verloop van tijd vervielen de eens gemengde nederzettingen tot sociale hotspots.
En vandaag?
"Er is een nieuwe trend om in hoge gebouwen te wonen", merkt de burgemeester van Frankfurt, Olaf Cunitz, op. Hij weet van reserveringen. “Maar langzaamaan komt het besef dat flatgebouwen met hoogbouw een heel eigentijdse manier van leven kunnen zijn.” Er zijn er een paar in zijn stad: het onlangs geopende TaunusTurm-complex omvat een 70 meter hoog woongebouw dat ook een museumtentoonstellingsruimte biedt. Als toren 2 wordt geïmplementeerd, krijgt de hoofdmetropool het hoogste woongebouw van Duitsland - op 160 meter. Een reeds omgebouwde kantoortoren in de wijk Lyon probeert twee problemen op te lossen: commerciële leegstand en het tekort aan appartementen. “Een showcasevoorbeeld”, zegt Philipp Sturm van het Duitse Architectuurmuseum over het gebouw, dat voornamelijk kleine woon-appartementen herbergt. "Maar hergebruik is niet altijd mogelijkhet is vaak duurder dan afbreken en weer opbouwen. "
Renovatie van het oude
Het bestaande gebouw heeft nog potentie. In Berlijn zijn geprefabriceerde gebouwen weer "in". Jonge, creatieve huurders waarderen het dat de plattegrond en de stijl gemakkelijk aan uw eigen wensen kunnen worden aangepast (zie www.jeder-qm-du.de). Bernd Hunger van GdW, de overkoepelende vereniging van de woningbouwsector, ziet nog een voordeel: "De dichtbevolkte wijken zijn drempelvrij en zeer geschikt om te wonen."
Twee trends
Opgeknapte grote landgoederen creëren leefruimte voor jong en oud, maar nieuwe, spectaculaire torens zijn vaak niet op iedereen gericht. De stadsplanner Karla Schilde uit München legt uit: “Individuele, goed ontworpen hoogbouwprojecten kunnen accenten leggen en het stadsbeeld verrijken. Maar meestal mikken ze op een duurder prijssegment met het argument van het bijzondere - qua locatie, uitzicht, architectuur. “Bouwen naar de hemel is niet goedkoop, ontwikkeling, technologie en ontwikkeling zijn te complex. Architect Florian Kraft van Stefan Forster Architects in Frankfurt bevestigt: "In een gebouw van 7 tot 8 verdiepingen is een goedkope woonruimte gemakkelijker te realiseren dan in een wolkenkrabber." Voor gewone mensen is het meestal niet zo hoog.