Als u een tand verliest door tandbederf of een ongeval, dicht een tandbrug het gat. Het herstelt niet alleen de optimale functionaliteit, maar zorgt ook voor een zeer esthetisch aantrekkelijk uiterlijk. In een interview met de kostencheckdeskundigen maken we duidelijk wat deze prothese kost, hoeveel de zorgverzekeraar vergoedt en nog veel meer belangrijke details over het onderwerp tandheelkundige bruggen.
Wat is een tandheelkundige brug?
Kostencontrole: Deze prothese kan worden gebruikt om gaten in het gebit te dichten die uit één tot vier tanden bestaan. Net als bruggen die rivieren overspannen, zit de tandbrug op twee pilaren en bedekt de opening tussen de tanden.
Met deze vaste prothese
- de natuurlijke uitstraling,
- ook de kauwfunctie
- onbeperkt spreken
hersteld.
Tandopeningen moeten zo snel mogelijk worden opgevuld
Het is belangrijk om eventuele tandgaten die ontstaan te dichten om gevolgschade te voorkomen. Als er geen brug was geplaatst, zouden de aangrenzende tanden in de opening kunnen kantelen. De hele beet verschuift, wat ernstige gevolgen kan hebben. De esthetiek lijdt er ook onder, vooral als de opening zich in het zichtbare gebied bevindt. Daarnaast worden de overige tanden steeds meer belast en wordt de kauwfunctie beperkt.
Wat kost deze prothese?
Kostencontrole: De kosten van een tandheelkundige brug lopen sterk uiteen omdat ze:
- het gebruikte materiaal
- het type
- en de bruglengte
afhangen.
In de volgende tabel hebben we enkele voorbeelden op een rijtje gezet die u kunt gebruiken om de mogelijke kosten, maar ook de grote prijsklasse in kaart te brengen:
| Type brug | Prijsklasse |
|---|---|
| Drie-delige kunststof fineerbrug | 450 - 1.500 EUR |
| Brug van metaal-keramiek fineer uit drie delen | 800 - 2.500 EUR |
| Volledig keramische brug uit drie delen | 1.250 - 2.500 EUR |
| Telescopische brug | 4.500 - 7.000 EUR |
| Combinatiebrug | 1.750 - 3.000 EUR |
| Cantileverbrug | vanaf 1.000 EUR |
| Inlegbrug | 650 - 1.250 EUR |
| voorlopige tandheelkundige brug per schakel | ongeveer 25 EUR |
| Bridge, elke extra schakel | 250 - 400 EUR |
| elke extra pijler | vanaf 500 EUR |
In het algemeen geldt dat hoe meer brugeenheden moeten worden vervaardigd, hoe duurder de tandheelkundige brug zal zijn.
Dekt de zorgverzekeraar de kosten?
Kostencontrole: De zorgverzekeraar betaalt doorgaans ongeveer de helft van de relatief goedkope standaardzorg . U moet betalen voor alles wat verder gaat. Hoe hoog dit bedrag is, willen we illustreren aan de hand van het kostenvoorbeeld voor een eindpijlerbrug:
| Kostenoverzicht | prijs |
|---|---|
| Totale kosten (tandartsvergoeding, laboratoriumkosten, materiaal) | 1.500 EUR |
| Vaste vergoeding, standaard levering | 436 EUR |
| Eigen bijdrage | EUR 1.064 |
De ziektekostenverzekering betaalt het kleinere deel van de kosten van de tandheelkundige brug
De tandarts maakt na uitgebreid overleg de exacte kosten vast in een behandeling en kostenplan. Deze moet u ter goedkeuring voorleggen aan de zorgverzekeraar en eventueel aan uw particuliere aanvullende verzekering. De zorgverzekeraar deelt u dan de hoogte van de vaste vergoeding mee.
In de regel wordt alleen betaald voor een metalen tandbrug die voldoet aan de richtlijnen van de wettelijke ziektekostenverzekering. Volledig keramische varianten dienen vrijwel altijd in eigen beheer gefinancierd te worden, minus de vaste vergoeding.
Wat is de standaardzorg bij een tandheelkundige brug?
Kostencheck: De kostendeling van de zorgverzekering wordt bepaald door de vaste uitkeringen , die zijn gebaseerd op de bevindingen van de tandarts. De positie van de ontbrekende tanden is bepalend voor het verlenen van standaardzorg. Het toegekende bedrag is volledig onafhankelijk van welke brugvariant u kiest.
| Oppervlakte | Standaard levering |
|---|---|
| bovenkaak | Fineren tot en met 5e tand |
| Onderkaak | Fineren tot en met 4e tand |
| Zichtbaar gebied | Gedeeltelijk fineren van de brug |
| Onzichtbaar gebied | onoverdekte brug |
Welke kosten moet ik in elk geval voor de tandheelkundige brug zelf betalen?
Kostencontrole: Alle diensten die niet tot de standaardzorg behoren , moet u uit eigen zak betalen . Dit zijn bijvoorbeeld:
- Bijkomende kosten voor een volledig fineer in tandkleur.
- Kosten van een fineerbrug in het onzichtbare gebied.
- Kosten voor een esthetisch of materieel aantrekkelijkere prothese.
De tandarts factureert deze diensten privé aan de hand van het tariefschema voor tandartsen.
Niet alleen de tandarts, maar ook de laboratoriumkosten kunnen in dit geval sterk variëren. De prijzen voor een tandheelkundige brug van zeer hoge kwaliteit kunnen oplopen tot 13.000 EUR, waarvan de ziektekostenverzekering enkel de standaardzorg dekt.
Hoeveel betaalt de aanvullende tandartsverzekering?
De aanvullende tandartsverzekering dekt de kosten van een tandheelkundige brug
Kostencontrole: bruggen worden meestal vergoed door een aanvullende tandartsverzekering. Hoe hoog de resterende eigen bijdrage voor deze prothese is, hangt af van het betreffende contract. Daarom moet u de behandeling en het kostenplan voor aanvang van de behandeling bij de verzekeringsmaatschappij indienen en de kostendekking laten bevestigen.
Zijn er ook hogere uitkeringen?
Kostencontrole: Als u gedocumenteerde tandartsbezoeken kunt aantonen in het bonusboekje, stijgt het bedrag dat u uit de wettelijke ziektekostenverzekering ontvangt. Na vijf jaar ontvang je een 20 procent hogere beurs, na 10 jaar een 30 procent hogere beurs. Het is daarom de moeite waard om het bonusboekje bij elk bezoek aan de tandarts zorgvuldig te laten afstempelen, zoals uit het volgende voorbeeld blijkt:
| Kunst | geen bonus | 20 procent bonus | 30 procent bonus |
|---|---|---|---|
| Brug over een ontbrekende tand | 360 EUR | 432 EUR | 468 EUR |
| Brugeenheid met fineer, toeslag per eenheid | 52 EUR | 62 EUR | 67 EUR |
| De brug overspant drie aangrenzende voortanden | 458 EUR | 560 EUR | 595 EUR |
Omdat de vaste uitkeringen periodiek opnieuw worden bepaald, kunnen de bedragen die u van uw zorgverzekeraar ontvangt afwijken van ons voorbeeld.
Wanneer krijg ik de dubbele vaste beurs?
Kostencontrole: mensen met weinig financiële ruimte kunnen de ontbrekende 50 procent van de standaardbehandeling vaak niet uit eigen zak betalen. Voor deze patiënten geldt de hardheidsregel. Dit omvat zowel studenten die BAFÖG ontvangen als mensen die werkloosheidsuitkering II of een uitkering ontvangen om in hun levensonderhoud te voorzien. Ook al zit je net boven de geldende inkomensgrens, informeer dan bij de zorgverzekeraar naar de glijdende hardheidsregeling en vraag een hogere subsidie aan.
In dit geval wordt slechts voor één brug betaald die overeenkomt met de standaardlevering. U hoeft niet zonder een kunstgebit te doen. Wilt u gebruik maken van de hardheidsregeling, dan kunt u deze bij veel zorgverzekeraars online aanvragen. Bij de aanvraag is het essentieel dat u de behandeling en het kostenplan indient, waarin alle behandelstappen zijn opgenomen. Daarnaast moet u het inkomen van alle gezinsleden presenteren, want dat telt mee en uw eigen inkomen.
Welke soorten bruggen zijn er?
Kostencontrole: tandheelkundige bruggen zijn verkrijgbaar in verschillende uitvoeringen. U kunt worden gebaseerd
- hun uiterlijk (metaal- of tandkleur)
- de vorm (zittend of zwevend)
- de maat (enkel of meervoudig)
- het type bevestiging
- en het materiaal
onderscheiden. In de basisbrug, het meest gebruikte type, zit de pontic op de alveolaire rand. Met de hangbrug daarentegen zweeft hij over het tandvlees en kan hij onder gewassen worden, wat uiterst hygiënisch is. De smalle spleet is echter zichtbaar, daarom wordt deze prothese vooral in het molaire gebied gebruikt.
De grootte van de brug is afhankelijk van het aantal ontbrekende tanden. Het kan een of meer bruggen hebben of een enkele of meerdere overspanningen hebben. Het aantal vervangen van uw eigen tanden heeft een aanzienlijk effect op de prijs van het kunstgebit.
Tandbruggen kunnen op verschillende manieren worden bevestigd:
Er zijn verschillende bevestigingsmethoden
- De cantileverbrug (Extensios of trailerbrug) bevindt zich aan het einde van de rij tanden. Het zit maar aan één kant vast, meestal aan de laatste bestaande kies.
- De zelfklevende brug (Maryland-brug, zelfklevende brug) wordt met zelfklevende clips aan de licht geslepen abutmenttand bevestigd. Omdat dit aanhechting minder stabiel is, maar er nauwelijks iets van je eigen tandsubstantie hoeft te worden opgeofferd, is het bijzonder geschikt voor kinderen en jongeren bij wie het gebit nog groeit.
- Bij Implant Bridge dienen implantaten als pilaren.
- Telescopische bruggen behoren tot de uitneembare prothesen.
Hoe verloopt het behandelingsproces?
Kostencontrole: Voordat de brug kan worden ingebracht, verhelpt de tandarts eventuele gebreken aan het gebit. Vervolgens worden de aanslagtanden geprepareerd, worden afdrukken gemaakt en wordt de exacte tandkleur bepaald.
De tandarts vult het gat tijdelijk op met een tijdelijke oplossing. Het individuele brugframe wordt in het laboratorium vervaardigd en bij een volgende sessie in de rij tanden verwerkt. De brug wordt weer precies afgesteld en pas dan stevig geïntegreerd als alle restspanningen zijn weggenomen.
Heeft een brug ook nadelen?
Kostencontrole: om de brug te bevestigen, moeten de tanden van het steunpunt worden geslepen en gekroond. Als deze gezond zijn, is dit in strijd met het principe van het conserveren van tandsubstantie. In het ergste geval kan dit het verlies van uw eigen tand betekenen door de spanning die wordt veroorzaakt door de brug. Het kan daarom zinvol zijn om een implantaat te plaatsen in plaats van een brug.
Ernstige worteldefecten en / of parodontitis aan de tanden die de opening begrenzen, maken het onmogelijk om een brug in te brengen.
Vrij zwevende bruggen worden als suboptimaal beschouwd. Omdat deze slechts aan één kant op de aanslagtanden rust, moeten ze verhoogde belastingen kunnen weerstaan. De statica is vooral slecht wanneer de laatste twee kiezen van een rij tanden moeten worden vervangen door een tandbrug. In dit geval weigeren veel tandartsen volledig om een brug te gebruiken.
Omdat de pontics van de brug alleen op het tandvlees rusten, wordt het kaakbot niet belast. Op deze manier verdwijnt de kaaksubstantie in de loop van de jaren, waardoor deze later weer moet worden opgebouwd.
