Minerale verven: soorten, eigenschappen en toepassingen: voor- en nadelen

Inhoudsopgave:

Anonim

Minerale verven: soorten en kenmerken

Minerale verven zijn verven met uitsluitend minerale, d.w.z. anorganische, bindmiddelen. Slechts drie daarvan zijn relevant voor de verfmarkt en consumenten: kalk, silicaat en cement. En hoewel het voor de classificatie van een kleur als "minerale kleur" niet uitmaakt of de kleurpigmenten ook anorganisch zijn, in de zin van deze technische term alleen silicaat-, kalk- en cementkleuren met minerale pigmenten (bijv. Van zink of ijzeroxide) passeren als pure minerale kleuren.

Opmerking: In spuiterijen en bouwmarkten worden verven ook aangeboden als "minerale verven" die naast de minerale ook een organisch of niet-mineraal bindmiddel (bijv. Een plastic dispersie) bevatten, zoals silicaatdispersies. Dit zijn echter geen pure minerale kleurstoffen.

De drie soorten minerale verf: kalkverf, silicaatverf en cementverf

De anorganische bindmiddelen kalk, silicaat en cement zijn in water oplosbaar en kunnen worden verdund met water, daarom hebben de minerale verven geen andere oplosmiddelen nodig. In tegenstelling tot emulsieverven met organische bindmiddelen, zoals kunststof-, kunsthars- of siliconenharsdispersies, zijn minerale coatings niet thermoplastisch. Zodat ze zelfs in de hitte niet meer zacht of plakkerig kunnen worden. Dit heeft als bijkomend voordeel dat er aanzienlijk minder stof en vuil op zich ophoopt en het oppervlak gemakkelijker schoon te maken is.

Kalkverven harden na applicatie uit door carbonaatvorming (of carbonatatie). In het geval van silicaatverven wordt het overeenkomstige proces waarbij het bindmiddel (kaliumsilicaat of kaliumsilicaat) hardt door de werking van CO 2 en reageert met het minerale substraat, verkiezeling genoemd.

Minerale verf voor verwerking © grafikplusfoto, stock.adobe.com

Naast cement (meestal wit Portland-cement of Dyckerhoff-wit cement) bevatten cementverven zeer hydraulische kalk. Hierdoor kan de verf zelfs zonder luchttoevoer uitharden. Cementverven worden echter zelden in woonruimtes aangebracht. Ze worden voornamelijk toegepast op gevels, in vochtige ruimtes en kelders.

Pure minerale verven zijn bedoeld voor gebruik op puur minerale ondergronden. Na uitharding vormen ze dampdoorlatende, resistente, ecologisch verantwoorde en onschadelijke coatings. Daarom worden ze vaak gebruikt voor duurzaam bouwen, allergievriendelijke renovaties en ecologische renovaties. De verwerking zelf is echter gevaarlijk, omdat zowel silicaatverven als kalk- en cementverven in vloeibare toestand sterk bijtende basen zijn. Beschermende kleding, ademhalingsbescherming en oogbescherming moeten daarom gedragen worden bij het mengen en aanbrengen.

Minerale verf: Bij droge, niet-glanzende, beschermende kleding moet tijdens de verwerking worden gedragen

Over het algemeen is de verwerking van pure minerale verven geen zaak voor onervaren doe-het-zelvers, maar een taak voor professionals die er vertrouwd mee zijn. Het is dus beter om hiervoor een schilder of gespecialiseerd bedrijf in te huren om uw gezondheid niet in gevaar te brengen en om een ​​schoon, mooi en duurzaam resultaat te krijgen. Zoekt u een bedrijf bij u in de buurt dat deze werkzaamheden vakkundig kan uitvoeren, maak dan gebruik van onze gratis offerteservice. Dit betekent dat u binnen enkele dagen diverse aanbiedingen ontvangt, die u vrijblijvend kunt checken en gemakkelijk prijzen en diensten kunt vergelijken.

Tip: Vind de goedkoopste schilders en stukadoors, vergelijk aanbiedingen en bespaar.

Kalkverf en silicaatverf - verschillen

Een van de belangrijkste verschillen tussen kalkverven en silicaatverven is dat zuivere kalkverven na droging ook krijten en bovendien slechts in beperkte mate weerbestendig zijn. Silicaatverven zijn daarentegen slijtvast en extreem weerbestendig. Als ze correct worden verwerkt, kunnen ze eeuwenlang meegaan en zijn daarom met recht de meest populaire minerale verven. Het uiterst stabiele bindmiddel waterglas is ook zeer goed bestand tegen UV-straling, waardoor de coating niet krijt, broos wordt of barst, zelfs niet bij sterk of permanent zonlicht.

Echte kalkverven hebben niet alleen voor- maar ook nadelen Opmerking: In tegenstelling tot emulsieverven vormen minerale verven geen verflagen of verffilms op de muur, maar hechten ze zich door de chemische reactie tijdens het uitharden permanent aan de ondergrond. Daarom blijft de openheid van de ondergrond voor diffusie, d.w.z. het vermogen om vocht op te nemen en af ​​te geven, vrijwel ongewijzigd bij pure minerale verven. Echte minerale verf is onlosmakelijk verbonden met de ondergrond

Zowel kalkverf als silicaatverven zijn geschikt voor renovatie of renovatie van monumentale panden - afhankelijk van de leeftijd en bouwstijl. Silicaat- en waterglasverven bestaan ​​al sinds de 19e eeuw, kalkverven al duizenden jaren.

Silicaatverven worden ook wel "kiemverven" genoemd. Dit heeft echter niets te maken met bacteriën of schimmels (silicaatverven zijn zelfs bijzonder resistent tegen ziektekiemen en schimmels), maar met de naam van hun uitvinder: de onderzoeker en ambachtsman Adolf Wilhelm Keim patenteerde de minerale verven in 1878, en het bedrijf 'Keimfarben 'Maakt ze vandaag nog steeds.

Kalkverven behoren tot de oudste muurverven ooit en brengen frisse kleuren en structuur aan de muur © Nadezhda Pakhomоva, stock.adobe.com

De eigenschappen van de hierboven beschreven kalkverf waren ook aanleiding voor de ontwikkeling van een nieuwe, betere verf. De toenmalige koning van Beieren, Ludwig I, was enthousiast over de schoonheid van Italiaanse limoenfresco's en wilde dergelijke kunstwerken ook in zijn land zien. Het klimaat aan deze kant van de Alpen was hier echter niet geschikt voor en de sierlijke fresco's werden al snel vernietigd door het ruwe weer. Daarom gaf de koning de opdracht een even mooi, maar resistenter schilder- en coatingmateriaal uit te vinden.

Voor meer details over de twee meest gebruikte minerale verven, zoals geschikte ondergronden, mogelijke kleuren, productie of correcte verwerking, lees dan onze gedetailleerde artikelen over kalkverven en silicaatverven.

Verschillende soorten silicaatverf

Pure silicaatverf herkent u aan het feit dat deze niet voorgemengd en gebruiksklaar wordt aangeboden. Het moet vóór verwerking uit twee componenten worden gemengd, namelijk het vloeibare bindmiddel en het kleurpoeder (of een kleurpoederdeeg). Voor verkiezeling of uitharding heeft het een ondergrond nodig die silicium bevat, zoals beton of minerale pleister. Het is niet geschikt voor het schilderen van hout, plastic of metaal. Hiervoor zijn geschikte primers (bijvoorbeeld als hechtmiddel), maar dan kun je net zo goed een emulsieverf gebruiken.

Gebruiksklare, ééncomponentensilicaatverf bevat altijd organische componenten, meestal een kunststofdispersie. Volgens DIN 18363 (2.4.1) mag het aandeel van de dispersie niet hoger zijn dan 5%, maar vanwege de organische componenten en het gemak van verwerking bevatten dispersies vaak ook conserveermiddelen en andere toevoegingen die milieu- en gezondheidsgerelateerd kunnen zijn.

Een derde type silicaatverf, de zogenaamde sol-silicaatverf, bestaat pas sinds 2002. Een mengsel van waterglas en silicasol dient als bindmiddel en ook deze variant bevat tot 5 massaprocent organische componenten. Net als andere gebruiksklare silicaatdispersies is sol-silicaatverf ook compatibel met niet-minerale ondergronden. Het is net zo gemakkelijk te verwerken als in de handel verkrijgbare kunststof emulsieverven, maar is zo ook beduidend minder diffusiedicht.

Sinds de jaren negentig zijn ook siliconenharsverven voor gevels erg populair geworden. Ze scoren met hun zelfreinigende werking, wat vooral in gebieden met een hogere luchtverontreiniging een voordeel is. Het zijn echter geen pure minerale verven omdat ze ook kunstharsen als bindmiddel bevatten.

Tip: lees onze vergelijkingsgids: emulsieverf, latexverf, minerale verf en vochtige kamerverf - speciale verven voor vochtige ruimtes, keukens en badkamers