Keramische vloerbedekkingen

Sinds de middeleeuwen worden in Duitsland vloer- en wandbekleding van keramische materialen gebruikt. De tegelproductie nam met de industrialisatie met grote sprongen toe en de bekledingen, die voorheen slechts voor enkelen toegankelijk waren, werden massaproducten en populair legmateriaal.

Keramische vloeren © Arpad Nagy Bagoly, fotolia.com

Planningsprincipes voor tegels en platen

Er moeten verschillende planningsregels in acht worden genomen, zodat een afgewerkte vloerbedekking van keramisch materiaal er harmonieus uitziet en lang meegaat. Dit geldt met name ook voor barrièrevrij bouwen, waar tegels vanwege hun vele positieve eigenschappen vaak worden toegepast. Bij de planning moet met de volgende aspecten rekening worden gehouden:

Er zijn geen gestandaardiseerde formaten voor tegels. Hierdoor ontstaat een grote selectie, er kunnen problemen ontstaan als er verschillende formaten worden gebruikt. De Vereniging voor Tegels en Natuursteen heeft verschillende formaatnamen geïntroduceerd. Tegels met een oppervlakte van meer dan 0,25 cm² worden grootformaat genoemd, tegels met een kantlengte tot 10 cm behoren tot de categorie mozaïektegels. De formaten daartussenin worden kleine formaten genoemd.

Tip: Bij het specificeren van de tegelafmetingen wordt onderscheid gemaakt tussen nominale en daadwerkelijke afmetingen. De nominale maat bestaat uit de werkelijke tegelmaat (werkelijke maat) plus een halve voegbreedte. Tegels uit andere landen zoals Spanje volgen andere richtlijnen en zijn daardoor moeilijk te mengen met Duitse formaten.

Tegels kunnen op alle vlakke en stabiele ondergronden worden gelegd. Als vloerbedekking zijn keramische bekledingen heel goed te combineren met vloerverwarming, de tegel slaat de warmte op en geeft deze af aan de ruimte. Als vuistregel voor de ondervloer geldt: hoe groter de tegel, hoe egaler het legoppervlak moet zijn.

Tip: Egaliserende of droge dekvloer is zeer geschikt voor het maken van vlakke oppervlakken. Bij het leggen van dekvloerelementen speelt voldoende drukstabiliteit een belangrijke rol, omdat er anders scheuren en zettingen ontstaan.

Voor drempelvrije kamers en appartementen worden drempelloos tegels gelegd. Deze methode is niet alleen geschikt in de sanitaire ruimte, maar ook bij alle overgangen binnen het appartement of de toegang tot het terras of wintertuin. DIN 18 040 geeft belangrijke informatie over barrièrevrij bouwen.

Tip: Vind de goedkoopste vloerleggers, vergelijk aanbiedingen en bespaar.

Classificatie van tegels en platen gemaakt van keramische materialen

Aantallen en termen met betrekking tot keramische vloerbedekkingen

Kleien, die van additieven worden voorzien, gevormd en vervolgens gebakken, vormen de grondstof voor tegels en platen. Afhankelijk van de gebruikte eigenschappen zijn er verschillende classificaties zoals te vinden in DIN EN 14411:

Bij de indeling naar type vormgeving wordt onderscheid gemaakt tussen geëxtrudeerde en drooggeperste tegels en platen
Qua wateropname is het materiaal verdeeld in drie groepen. Doorslaggevend is de mate van absorptiecapaciteit en het reeds genoemde vormingsproces.

Geëxtrudeerde en drooggeperste tegels

Het mengsel van grondstoffen, maar ook de korrelgrootte en baktemperatuur en het wateropnamevermogen bepalen de eigenschappen van keramische tegels.

De indeling volgens materiaaleigenschappen

In verband met de eigenschappen en samenstelling van keramische vloerbedekkingen kent DIN de volgende classificatie:

Vloertegels staan bekend als fijn keramiek vanwege de kleine korrelgrootte van het toeslagmateriaal.
Steengoed wordt aangeboden als een vorstbestendig product met een laag wateropnemend vermogen (<3%) als geglazuurde en ongeglazuurde tegels. Hij kan zowel binnen als buiten worden gebruikt. De dichte structuur en de gesloten poriën zorgen voor een hoge mechanische sterkte.
Ademende en vochtgevoelige terracotta tegels of cottotegels zijn geschikt als rustieke vloerbedekking met natuurlijke eigenschappen. De productie vindt plaats via het extrusieproces, de tegels blijven ongeglazuurd en openporig. Een speciale afdichting biedt bescherming tegen vuil en verkleuring.

De term mozaïektegel wordt gebruikt voor tegels met een oppervlakte van minder dan 90 cm², ongeacht het materiaal. De kleine tegels worden vaak op netten gelijmd en kunnen daardoor economisch en met nauwkeurige voegafstanden worden gelegd.

Tegels zijn onderverdeeld in twee hoofdcategorieën op basis van hun poriëndichtheid Tip: vind vloerleggers in uw regio en ontvang aanbiedingen. Bespaar tot 30% door aanbiedingen te vergelijken. Informeer nu geheel vrijblijvend.

Slijtgroepen voor vloerbedekkingen van keramisch materiaal

Afhankelijk van het toepassingsgebied zijn de eisen aan de mechanische belastbaarheid van vloerbedekkingen hoog. Tegels zijn onderverdeeld in vijf slijtagegroepen voor een nauwkeurige selectie. Ook de slipvastheid is een belangrijk criterium.

Slijtgroepen I en II worden vanwege hun lage draagvermogen zelden gebruikt.
In de particuliere woningbouw worden tegels van slijtgroep III meestal gelegd voor gemiddeld gebruik.
Groep IV is geschikt voor zwaar gebruik en zwaarder verkeer. De slijtagegroep voor gangen of verkoop- en bijkeuken komt in twijfel.
Groep V is geschikt voor de hoogste eisen en wordt toegepast op plaatsen met veel openbaar verkeer.

De slipweerstand van vloerbedekkingen, met name tegels, is onderverdeeld in klassen

De legmethode

Verschillende legmethoden maken een nauwkeurig afgestemde legmethode mogelijk voor elke afzonderlijke tegel en elke ondervloer. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de volgende procedures:

Boter-zwevende methode : dunbedmortel wordt zowel op de tegel als op de ondergrond aangebracht met een getande lijmkam.
Boterproces : De mortel wordt op de tegel aangebracht voor het leggen van tegels van verschillende diktes of voor het repareren van tegels.
Zwevende methode : tweelaags aanbrengen van dunbedmortel op de ondergrond
Dikbed- installatie: voordelig voor oneffen ondergronden en installaties met een groot oppervlak
Dunbedproces : voor lijmmortel als verzamelnaam voor buttering, floating en buttering-floating methoden
Wervelbedmortel : voor het leggen van tegels en platen met een dichte structuur, zelfegaliserend en geschikt voor licht oneffen ondergronden
Mediumbedproces : het ideale compromis tussen dunbed- en dikbedprocessen

Tip: Vooral bij nieuwbouw, maar ook in het kader van een renovatie, zorgt de dunbedmethode voor een lage watertoevoer in het gebouw en heeft daardoor slechts een onbeduidend effect op de nieuwbouwvochtigheid.

Tegels in een vochtige ruimte

Zowel in de badkamer en het toilet als in andere vochtige ruimtes hebben tegels de voorkeur als vloerbedekking. Bij het leggen zijn er belangrijke eisen aan de waterdichtheid van de bekleding. De spatwaterzones zijn bijzonder gevoelig; voegen moeten hier met siliconen worden afgedicht. Samengestelde afdichtingen die als borstel- of spatelafdichting tegelijk worden gebruikt als een mortelbed voor de tegel of bestrating zijn ideaal.

Als alternatief wordt de verzegeling gemaakt met verzegelingsplaten. Aannemers kunnen belangrijke uitvoeringsregels voor waterdichting vinden in de folder “Instructies voor het uitvoeren van vloeibare composiet waterdichting met bekleding en bekledingen van tegels en platen voor binnen en buiten”, uitgegeven door de Centrale Vereniging van de Bouwnijverheid (ZDB).

Tip: In vochtige ruimtes hoeven geen speciale tegels te worden gelegd en het legproces zelf is hetzelfde als in andere ruimtes. Belangrijk zijn de extra bewerkingsstappen bij het afdichten van de ondergrond tegen vocht.