(Cycas)
Cycaden lijken oer, en ze kunnen met recht levende fossielen worden genoemd, omdat ze meer dan 130 miljoen jaar geleden bestonden. Ze groeien erg langzaam, een van de redenen waarom ze tegenwoordig in gevaar zijn en een verklaring voor de hoge prijzen die worden aangerekend voor grotere exemplaren. Maar afgezien van het feit dat ze tot de duurste kuipplanten behoren, zijn ze gemakkelijk te houden en indrukwekkende solitaires voor gedeeltelijk beschaduwde gebieden. Cycads zijn inheems in de tropen. Met de leeftijd vormen ze een dichte stam waarop de stijve bladeren als palmbladeren zitten. Ze hebben echter niets gemeen met palmbomen, zoals coniferen behoren ze tot de kale zaden, geeft de kegelvormige bloem in het midden van het bladbosje aan. De bladeren rollen bij het schieten spiraalvormig op.
soorten
De Cycas revoluta (Japanse cycaden), die uit Oost-Azië komt en waarschijnlijk de bekendste soort is, wordt als bijzonder robuust beschouwd.De lengte van de bladeren varieert van 40 centimeter bij jonge planten tot twee meter bij volgroeide exemplaren. Ze kunnen wel drie meter hoog worden. Cycas-media, een Australische soort, wordt veel groter maar minder uitgestrekt.
Plaats
Gedeeltelijk tot schaduwrijk en beschermd tegen regen.
aarde
Sandy-humus, b.v. B. eenheid aarde gemengd met wat zand. Omdat cycaden gevoelig zijn voor wateroverlast, moet het substraat goed doorlatend zijn voor water.
water geven
Matig. Laat het niet uitdrogen, maar raak ook niet doorweekt.
winter
Licht en 10 tot 15 graden warm. De waterbehoefte is in de winter laag. Kleinere planten kunnen ook in de kamer staan.
Meer
Door te zaaien. Zorg voor een hoge bodemwarmte en vochtigheid. De zaden ontkiemen soms na dagen, soms maanden later, afhankelijk van hun versheid. Oudere planten van de Cycas revoluta vormen kleine knollen die bij hoge luchtvochtigheid kunnen worden verwijderd en geworteld.