Druivenhyacinten geven in het voorjaar de eerste kleur. Ze worden vaak over het hoofd gezien in de tuin, maar de dwergen maken grote indruk als decoratie.
De lente past in een kleine pot en wacht om opgehaald te worden op de wekelijkse markt of in de bloemenwinkel. Voordat de natuur weer kleuriger wordt, zorgen de uienbloeiers uit de kas voor kleur.
Druivenhyacinten komen voornamelijk voor in Zuidwest-Azië, Zuid-, Zuidoost-Europa en Noord-Afrika. De wijngaard-druifhyacint is al heel lang thuis bij ons. Zoals de naam al doet vermoeden, groeit hij vaak in wijngaarden maar ook in bossen en weilanden.
Uiterlijk en gestalte
De blauwe vlekken van druivenhyacinten, ook wel parelhyacinten genoemd, springen ondanks hun miniatuurformaat in het oog. In de tuin openen de kleine wondertjes in april hun bloemen - mits er in de herfst ervoor zoveel mogelijk bollen in de volle grond zijn geplant op een zonnige, warme plek met losse, doorlatende en niet te vochtige grond. Vroege exemplaren bloeien echter vanaf de late winter.
De meeste soorten hebben blauwe of witte druiven, sommige zijn opvallend gevormd en hebben pluizige bloemen zoals broccoli. Zoveel kweekinspanning zou niet nodig zijn, omdat de bloemen elkaar raken vanwege hun simpele schoonheid. De geur van deze uienbloemen die behoren tot het botanische geslacht Muscari is ook onopvallend. In tegenstelling tot hun naaste verwanten, de hyacinten met hun sterke parfum, ruik je de delicate geur van druivenhyacinten alleen van dichtbij. Nog een reden om de - meestal zeer goedkope - vroege bloeiers als decoratie in huis te halen.
De wit omzoomde, donzige blauwe rokken van de individuele bloemen zijn als een druiventros op de stengel gerangschikt. Iedereen die heel dicht bij de pluimen komt, ruikt hun delicate geur.
Verzorging van druivenhyacinten
Druivenhyacinten zijn erg bescheiden. Kunstmest is bijna niet nodig omdat de ui alle benodigde voedingsstoffen heeft opgeslagen. De dwergbloemen hebben alleen water nodig en geven bij twijfel de voorkeur aan minder. Bemesting is alleen mogelijk in het voorjaar, als de bollen gaan uitlopen. Vooral in containers zonder een afvoergat, moet u voorzichtig water geven, zodat de wortels niet in het natte gaan staan en gaan rotten. Als je aan de veilige kant wilt zijn, bedek de uien dan met mos en houd het vochtig met een zachte nevel uit een spuitfles. Op deze manier worden de planten beschermd tegen uitdroging en ook decoratief tentoongesteld.
Druivenhyacinten planten
Er is leven na decoratie - buiten. De bollen van druivenhyacinten die zijn verbleekt of als snijbloem worden gebruikt, zijn te goed voor de GFT-bak. Plant ze samen met de bladeren in het bed of in een emmer met hoogwaardige aarde. Na de bloei vullen de uien hun voedingsstoffen aan en ontkiemen ze het volgende voorjaar weer.
De perfecte tijd om druifhyacinten te planten is tussen oktober en november. Plaats de kleine uien op een afstand van ongeveer tien centimeter vijf tot acht centimeter diep in de grond. Als de grond erg zwaar is, werk dan voor het planten in wat humus en zand - dit maakt de grond beter doorlaatbaar. Anders blijven de druivenhyacinten niet trouw aan deze locatie.
Ziekten en plagen
Druivenhyacinten zijn echt robuuste planten, waardoor ze nauwelijks worden aangetast door ziekten of plagen. Bij het inzetten is het echter belangrijk dat u voldoende ruimte tussen hen laat. Als de planten te dichtbij staan, bestaat de kans dat ze ziek worden van vuilschimmels. U kunt dit herkennen aan zwarte of witte vlekken. Als dit het geval is, verwijder dan eenvoudig alle geïnfecteerde delen van de plant en gooi ze in de vuilnisbak.