Eeuwenlang hebben historische rozen tuinliefhebbers bekoord met hun delicate bloesems, een intense geur en prachtige namen. In onze gids leer je interessante feiten over de geschiedenis en eigenschappen van historische rozen. Ook krijg je tips voor het verzorgen van de bijzondere bloeiende heesters in je tuin.
Wat zijn historische rozen?
De termen historische rozen en oude rozen worden als synoniemen gebruikt. Ze staan voor rozenklassen die bestonden vóór de eerste hybride thee, de 'La France' theehybride uit 1867. Nieuwe rassen uit deze klassen worden ook als historische rozen beschouwd.
De oudste rozenklassen bestaan al meer dan 2000 jaar, zoals de 'Gallica' - een robuuste wilde roos. Het is een van de populaire historische rozen en brengt meer kleuren naar voren dan welke andere oude klasse dan ook. De variëteiten van de Gallica-roos blijven vaak laag, hun scheuten hebben maar een paar stekels. Een andere historische roos is 'Damascus' (oorsprong: Klein-Azië), die al sinds de oudheid bestaat en bekend staat om zijn heerlijke geur. Hun veredeling wordt onder meer gebruikt om rozenolie en rozenwater te produceren. De 'Alba' (oorsprong: Klein-Azië / Europa), die ongeveer even oud is en bloeit in wit tot lichtroze, werd in de middeleeuwen geassocieerd met zuiverheid en bereikt, net als de 'Centifolia', een hoogte van maximaal twee meter.De ongeveer 500 jaar oude Centifolia roos bloeit van wit naar roze tot donkerrood en heeft vaak enkele honderden bloembladen.
Theeroosjes zijn ontstaan in de 19e eeuw. Hier getoond: de variëteit 'Francis Dubreuil'.
De Portland-roos (oorsprong: Italië), die vanaf 1800 opkwam in de herfst van Damascus, was een van de eerste rozen die vaker bloeide. De Bourbon (oorsprong: Frankrijk), Noisette (oorsprong: Verenigd Koninkrijk), thee (oorsprong: Frankrijk) en Remontant rozen (oorsprong: Frankrijk), ook wel bekend als historische rozen, werden in de 19e eeuw gecreëerd door ze te kruisen met Chinese tuinrozen en hebben al veel kenmerken van moderne rozen. Deze rozenrassen verrukken hun eigenaren met een tweede bloei.
Hoe verschillen historische rozen van moderne rozen?
Terwijl sommige moderne rozenvariëteiten bloeien tot de eerste nachtvorst, stoppen veel historische rozen na drie tot zes weken. Maar ze bloeien aanhoudend en bijna verkwistend in juni / juli gedurende een periode van drie tot zes weken.
Ook het kleurenspectrum van historische rozen is beperkt: signaalrode, gele, oranje en zalmkleuren komen alleen voor in moderne rozen. Oude rozen betoveren ons met pastelkleurige, witte, rozerode of paarsrode bloemen. Daarnaast is de vorm van de bloem anders: historische rozen zijn meer een plaatvorm. De bloembladen zijn meestal zachter, waardoor hun heerlijke geur nog sterker wordt. In tegenstelling tot moderne rozen groeien historische rozen uitgebreider en vaak tot aanzienlijke bloeiende struiken. Hun blad is bleekgroen, hun bloemen zijn korter van stijl en zitten meestal dichter bij de lange scheuten dan bij moderne rozen het geval is.
De historische roos 'Salet' wordt als zeer gezond en robuust beschouwd.
Plaatsing in de tuin
Of het nu gaat om een enkele struik, hoge stam of bloembed - historische rozen hebben een plek in de tuin nodig waar ze hun schoonheid ten volle kunnen ontwikkelen. De nostalgische charme komt goed tot zijn recht naast planten die dit effect ondersteunen, zoals vingerhoed, akelei, clematis of klokje. Deze planten bloeien rond dezelfde tijd als de Historic Roses. Voor een heerlijk romantische sfeer is het beter om te vertrouwen op bloeiende vaste planten zoals zomerflox en Indiase brandnetel of eenjarige zomerbloemen zoals levkojen en zoete erwten - hierdoor kun je vakkundig spelen rond pauzes in de bloei nadat de rozen bloeien.
Let bij het kiezen van een standplaats ook op: oude rozen hebben minimaal vier uur zon per dag nodig, een luchtige plek in de tuin en verdragen - met uitzondering van de Gallica roos en de Alba roos - kale grond niet goed. Integendeel: de grond op de plantplaats moet diep, los, doorlatend, rijk aan voedingsstoffen en humus zijn. Zandige leemgronden zijn perfect.
De variëteit 'Madame Boll' behoort tot de Portland-rozen en is versierd met dubbele, roze bloemen.
Plant historische rozen
De ideale tijd om historische rozen te planten is in de herfst - van half oktober tot eind november. Ze kunnen dan tot de winter wortel schieten en in de volgende lente sterk ontkiemen. In streken met strenge winters of zware bodems kunnen tuinliefhebbers uit voorzorg hun rozen ook in het voorjaar planten. Kortom, containerrozen kunnen het hele jaar door worden geplant, zolang de grond niet bevroren is.
Zo ga je te werk: eerst graaf je een plantgat. Het gat moet ongeveer twee keer zo groot zijn als de omtrek van de kluit. Als je met een graafvork de grond en de randen van het plantgat losmaakt, kunnen de wortels gemakkelijker de aangrenzende grond binnendringen. Als de grond te arm is, meng het uitgegraven materiaal dan met een beetje compost, als de grond zwaar is, verhoogt een beetje zand de doorlaatbaarheid. Snijd de wortels van rozen met blote wortel terug tot ongeveer 20 tot 30 centimeter en verwijder eventuele gewonde of geknikte delen. Zet ze vervolgens een nacht (minimaal twee tot drie uur) in water, zodat de wortels volledig kunnen opnemen met water. Dompel containerrozen voor het planten onder in water totdat er geen bellen meer verschijnen.
Zet dan de roos in het plantgat. Het eindpunt moet ongeveer vijf centimeter boven de grond zijn. Vul daarna het gat met het uitgegraven materiaal en stap goed op de grond. Geef de roos tenslotte water.
'Stanwell Perpetual' is een historische roos die is ontstaan door het kruisen van een Bibernell-roos en een Damascus-herfstroos.
Goede zorg voor oude rozen
- In principe geldt voor de verzorging van rozen het volgende: Vervaagde items moeten regelmatig van historische rozen worden verwijderd. Dit is vooral belangrijk bij dichtgevulde soorten.
- Bemest in het voorjaar en juli uw historische rozen met organische of licht minerale rozenmest. Hierdoor krijgen de planten belangrijke voedingsstoffen en blijven ze gezond en bloeiend.
- Je kunt het zonder regelmatig water geven. Historische rozen voorzien zich dankzij hun diepe wortels van voldoende water. Op bijzonder warme zomerdagen krijgen ze echter graag extra water. Onze tip: het is beter om zelden, maar grondig water te geven. Rozen in de pot moeten echter consequent worden bewaterd.
- De meeste historische rozen zijn winterhard, maar het entpunt is vaak wat gevoelig. Om deze reden moet u de bloeiende struiken voor de winter met wat aarde opstapelen in het wortelgebied. In bijzonder koude streken kan ook een lichte winterbescherming in de vorm van dennentakken aan te raden zijn.
De oudste rozenklassen zijn meer dan 2000 jaar oud, zoals de Gallica-rozen, hier de variëteit 'Versicolor'.
Snijden
Historische rozen mogen niet te vaak worden geknipt - ze groeien niet bijzonder snel en ontwikkelen pas na twee tot drie jaar hun volle bloei. Bij goed gegroeide rozen moet u in de herfst oude en bloeiende scheuten echter dicht bij de grond afsnijden. Jonge scheuten moet je alleen terugsnoeien als de roos uit vorm is of te groot is geworden. De juiste tijd hiervoor is in de zomer.
Een klassieker onder de historische rozen is de strak gevulde, meer dan 500 jaar oude variëteit 'Maiden's Blush'.
Ziekten en plagen
Zelfs historische rozen zijn niet immuun voor de typische rozenziekten en worden aangetast door schimmelziekten zoals echte meeldauw, zwart roet en rozenroest. Plantenplagen zoals bladluizen, spintmijten of rozenblaadjes kunnen ook voorkomen. Controleer daarom regelmatig uw bloeiende struiken op een aantasting. Als preventieve maatregel kunt u de planten versterken met een bouillon gemaakt van paardenstaart uit het veld - zo blijven ze gezond en veerkrachtig.