Als je je bessen regelmatig snijdt, krijg je veel fruit. Kies ook de juiste locatie om de aalbessen te planten. Natuurlijk vermenigvuldig je je oogst ook door de krenten te vermenigvuldigen. Hier leest u hoe u bij de oogst een overvloedige buit kunt maken.
Locatie en bodem voor de bes
De bes is een vrij weinig veeleisende struik die het goed doet op een zonnige, beschutte plek. Omdat de bes een bos- en moerasplant is, heeft hij een gelijkmatig vochtige grond nodig. Het beste substraat is licht zuur, middelzwaar en rijk aan humus of voedingsstoffen. Met een laag schorsmulch kunt u eenvoudig aan deze eisen voldoen. Het mooie van zo'n laag is dat je twee vliegen in één klap slaat - de wortels van de bes zijn vorstgevoelig en worden ook in de winter beschermd. Als u in een regio met strenge winters woont, kunt u de bessen ook in de emmer houden en ze in de winter naar winterverblijven verplaatsen.
Plant aalbessen
U kunt bijna het hele jaar door krenten planten. Ze zullen echter veel gemakkelijker wortel schieten als je ze in het voorjaar plant voordat ze weer ontkiemen of in de herfst nadat de bladeren zijn gevallen. Als u meerdere struiken plant, moet u minimaal 1,50 meter tussen de afzonderlijke planten laten. Voor het planten moet u de bessen goed water geven en een beetje snoeien, omdat ze diep geplant worden en het snoeien anders wat moeilijker zou zijn. Om dit te doen, verwijdert u alle arme en gebroken scheuten direct bij de wortels en snijdt u de resterende scheuten terug tot tweederde van hun oorspronkelijke grootte.
Je moet het plantgat graven op een plek met veel zon, want dit is de enige plek waar de bessen rijpen en hun volle aroma ontwikkelen. Haal de pot eruit en maak de kluit met je vingers aan alle kanten een beetje los. Zet de struik nu zo diep in de aarde dat de kluit minimaal vier centimeter onder de rest van je tuin staat. De bes vormt meer jonge scheuten en adventieve wortels in de hoofdscheutbasis. Nadat je het kuiltje weer met aarde gevuld hebt, stap je er voorzichtig op en vorm je een ronde schenkrand om de struik. Geef overvloedig water en bedek de plant met een laag mulch.
Als u besluit een hoge steel van de goudbes te planten, moet u ook een steunpaal in de volle grond plaatsen. Bevestig de hoge steel aan deze paal tot aan de kruin, anders bestaat de kans op windbreuk. Hoge stammen zijn vaak gevoeliger en hebben een onkruidvrije en grasvrije ondergrond nodig. In tegenstelling tot de rode bessen reageren de witte bessen slecht op intens zonlicht en zijn daarom ook geschikt voor halfschaduw.
In sommige culturen is de bes al lang een symbool van leven en gezondheid.
Zorg voor krenten
De planten moeten het hele jaar door mulchen en zwaar worden bewaterd als ze droog zijn. Op arme gronden zijn compost en mest geschikte meststoffen. In het najaar kan de bevruchting worden aangevuld met hoorn- en beendermeel en brandnetelmest. Doorslaggevend bij aalbessen is dat de benodigde stikstoftoevoer kort na het ontluiken beschikbaar moet zijn. Wil je de struik onkruidvrij houden, let dan altijd op de platte wortels. Regelmatig uitsnijden van het oude hout heeft altijd de voorkeur boven een ingrijpende vernieuwing. Dit verhoogt niet alleen de opbrengst, maar ook de robuustheid van de plant. Het snoeien van de struiken moet echter tot een derde worden beperkt.
Snijd aalbessen na de oogst
Ongeacht of ze rood of wit zijn - beide struiken produceren de meeste bessen op de zijscheuten van twee tot drie jaar oude hoofdtakken. Om een vermindering van de opbrengst te voorkomen, moet u na elke oogst enkele van de oudste hoofdscheuten wegsnijden. Gebruik een kleine zaag of een snoeischaar voor de snede en zorg ervoor dat u de scheut volledig verwijdert en dat er geen klein stompje achterblijft.
De opruiming
Lange, nieuwe scheuten hebben veel ruimte nodig om goed te groeien - de bessen hebben veel licht nodig om een goede smaak en de juiste maat te krijgen. Met een kaalslag zorgt u ervoor dat uw struik ongeveer tien hoofdscheuten tussen de één en drie jaar oud heeft. Laat van de nieuwe scheuten enkele van de sterkste achter om de afgesneden hoofdscheuten te vervangen. Snijd de overgebleven scheuten direct boven de grond af of trek ze uit de grond.
Snij aalbessen: de zijscheuten
Als de oude hoofdtakken worden afgeknipt of afgezaagd, is het de beurt aan de jonge zijscheuten. Hier verwijder je alle vertakkingen van de hoofdtakken tot zo'n 35 centimeter. Snijd ook de zijscheuten boven de grond weg. Ze krijgen zo weinig licht dat ze alleen maar kleine besjes krijgen of helemaal geen besjes. Naast de hoofdtakken zijn er ook zogenaamde concurrerende scheuten - verwijder deze ook. Ze dragen zelf geen vrucht en maken de aalbessenstruik alleen dichter.
Bevordering van fruitgroei
Om vruchtlichamen aan te moedigen, snijdt u vruchtdragende zijscheuten terug tot kleine kegels ongeveer een centimeter lang na de oogst of in het volgende voorjaar. Ze zullen dan uiterlijk over twee jaar weer bessen planten. Belangrijk: Je oogst is alleen zeker als je de andere zijscheuten laat staan! Als je echter merkt dat je struik erg strak groeit of dat de zijscheuten heel dicht bij elkaar groeien, knip dan elke seconde terug tot zo'n kleine kegel. Als je niet precies weet wat je wel en niet kunt afsnijden, kun je beter minder scheuten achterlaten. Om de kroon te verjongen, heeft de bes sterke grondscheuten nodig. Deze worden sterker als de struik weinig vruchthout heeft.
Snijd zwarte bessen
Verwerk de geoogste bessen zo snel mogelijk omdat ze drukgevoelig zijn en niet goed bewaren.
Zwarte bessen moet je anders snijden dan rode of witte, omdat hun beste vruchten groeien aan jaarlijkse zijscheuten. Hierdoor is de zwarte bes heel gemakkelijk in vorm te houden. Onderwerp de struik eenvoudig elk voorjaar aan een volledige snede. Verwijder alle zwakke en oudste scheuten aan de basis en de hoofdtakken direct boven de tweede of derde zijscheut. Hierdoor blijven er veel nieuwe scheuten uit het midden van de struik en kun je rekenen op veel fruit.
Verspreid krenten
De gemakkelijkste manier om aalbessen te vermeerderen, is door middel van stekken. Stekken zijn schietstekken zonder blad die in de winter blijven steken. In tegenstelling tot opkweek via gewone stekken heeft u geen opkweekboxen met afdekking of minikas nodig, alleen een vrij schaduwrijk bed en een beetje geduld. Na drie jaar kun je de eerste bessen oogsten.
Krenten planten zich voort met stekken
De beste tijd om stekken te vermeerderen is in de herfst, nadat de bladeren zijn gevallen. Alle scheuten van dit jaar zijn geschikt als stek - sterke zijn natuurlijk beter. Knip eerst de groene scheutpunten af, verdeel vervolgens met een snoeischaar de scheuten in stukken van 15 tot 20 centimeter, bundel ze vervolgens met rubber of iets dergelijks in pakjes van tien en plak ze in humusrijke grond zodat ze slechts twee centimeter boven de grond komen op een schaduwrijke plek. Sommige hobbytuinders vullen de gaten in de grond met wat zand om de watervoorziening te verbeteren.
De logpacks kunnen tot het voorjaar gewoon in het bed blijven liggen. Zorg ervoor dat de grond niet uitdroogt. In februari haal je het pakket uit de grond en kijk je welke stekken al wortel hebben geschoten of welke veel wondweefsel hebben ontwikkeld. Plant ze afzonderlijk op een afstand van 20 centimeter in een V-vormige sleuf van ongeveer 25 centimeter diep. Als je meer greppels nodig hebt, laat er dan ruim 30 centimeter tussen. U kunt de stekken zonder aanpassingen veilig weggooien.
In het verdere verloop van de lente zouden de stekken verder moeten ontkiemen. Vanaf een lengte van vijf centimeter kun je ze vervolgens knijpen, d.w.z. de kopaandrijving verwijderen. Ze worden geanimeerd om zich te vertakken en vervolgens een kleine struik te vormen met maximaal zes nieuwe scheuten. Normaal gesproken kunt u uw zelfgekweekte aalbessen in de herfst op hun definitieve plaats zetten.
Start fotogalerij 
8 Alles weergeven 
In de late herfst snijd je de stekken - van goeddragende aalbessenstruiken. Snijd altijd stekken van jaarlijkse scheuten.
De beste manier om te snijden is met een scherp mes. Bovenaan schuin, onderaan loodrecht op de schietas. Verwijder bladeren en schiet tips.
Steek de 20 tot 30 centimeter lange stekken diep in - er blijven slechts twee ogen vrij. Druk het zand-aarde-mengsel rondom aan. Afstand van hout tot hout: tien centimeter.
Bedek de plant na het besproeien ongeveer twee centimeter hoog met compost. Houtkrullen, zaagsel of gemaaid gras zijn ook geschikt.
Verplant in het najaar de reeds goed gewortelde stekken zodat er sterkere nieuwe wortels ontstaan en de nieuwe struik een goede grip krijgt.
In de tweede herfst worden zwakke scheuten verwijderd uit de struik die zich nu heeft ontwikkeld; de zes sterkste zouden dan het volgende jaar moeten dragen.
De zes resterende scheuten worden op de helft van de lengte gesneden. Als hij is uitgesneden en ingekort, wordt de kleine sprinkhaanstruik eindelijk opnieuw geplant.
De jonge struik heeft een zonnige plek nodig met humusrijke grond als definitieve standplaats. De afstand tot de volgende struik: ongeveer 150 centimeter.
Verspreid rode bessenstelen
Het kweken of kweken van hoge stammen is iets gecompliceerder en duurt langer. Allereerst heb je een lange, gewortelde scheut van een witte bes nodig als entbasis. Om dit te doen, vermenigvuldigt u een goudbes met een stek en snijdt u alle scheuten af, behalve de sterkste in de lente bij het uitplanten. Snijd deze rit nu terug naar één oog. Meestal loopt de plant goed over het jaar en vormt een lange, nieuwe scheut. Zorg ervoor dat nieuwe zijscheuten zo snel mogelijk worden verwijderd.
Als de gouden bes twee jaar heeft gegroeid, verdient hij de naam hoge stam. Het kan dan in het voorjaar worden opgeruimd en verfijnd. Snijd hiervoor de basis op de gewenste hoogte met een scherp mes. De nobele rijst - ongeveer tien centimeter lange scheut van de gewenste aalbessensoort - ook alleen van onderaf. Hierbij moet worden opgemerkt dat de sneden vlak en ongeveer even groot zijn. Leg de twee interfaces op elkaar en zet ze vast met raffia of speciale afwerkingsfolie. Om uitdroging te voorkomen kun je het entpunt en edele rijst behandelen met boomwas.
Snijd de wortels af met een snoeischaar voordat u de hoge stam (en) plant. Als je zoveel hoge stelen hebt gekweekt dat je meerdere rijen nodig hebt, houd dan een halve meter afstand tussen de stelen. In de rijen moet een afstand van 40 centimeter worden aangehouden. In de loop van het voorjaar drijven de eetbare nerven weg en kun je ze vanaf een lengte van vijf centimeter afknijpen. In de herfst hebben de planten hun typische uiterlijk en vertakte kronen bereikt en kunnen ze verhuizen naar hun definitieve plek in de tuin.
Ziekten en plagen
De bessen zijn rijp als ze niet meer geplukt hoeven te worden, maar vanzelf in de hand vallen.
Over het algemeen is een sterke plant veerkrachtiger dan een verzwakte of onvoldoende geleverde plant. U kunt dus preventief de weerstand versterken door regelmatig te maaien en te mulchen. Bladluizen kunnen moeilijk zijn voor de plant, maar ze zijn vrij gemakkelijk te verwijderen: bijvoorbeeld door simpelweg een sterke waterstraal te gebruiken of door Oost-Indische kers rond de struiken te planten, die dan de luizen aantrekken. Een veel voorkomende ziekte onder aalbessen is brandnetel zonder bladeren, die bladeren verandert en minder bloemen veroorzaakt. De reden hiervoor is waarschijnlijk een virus dat wordt overgedragen door de aalbessengalmijt. Dit kan worden verholpen door boerenwormkruid thee die u eenvoudig op de plant sprayt. Andere veel voorkomende ziekten en plagen zijn echte meeldauw van kruisbessen,de zuilvormige roest, de bladvalziekte of de spintmijten en schaalinsecten.
Bloei, oogst, opslag en verwerking van aalbessen
De bes bloeit in april en mei en kan het beste worden geoogst van eind juni tot juli. De bessen zijn rijp als ze niet meer geplukt hoeven te worden, maar vanzelf in de hand vallen. Verwerk de bessen zo snel mogelijk, want ze zijn drukgevoelig en niet bijzonder goed te bewaren - bij temperaturen rond nul graden Celsius gaan ze ongeveer een week mee.
Als je de krenten wilt gebruiken in cakes of desserts, of als je ze gewoon zo wilt eten, kun je het beste zo laat mogelijk oogsten. Op deze manier hebben de bessen de meeste smaak en zijn ze niet meer zo zuur. Bij verwerking tot jam of gelei is het mogelijk dat u de bessen iets eerder plukt. De pectine in de bessen werkt dan als geleerhulpmiddel.
De gezonde bes
Krenten zijn echte vitamine C-bommen en behoren tot de gezondste bessen die er zijn. Je hebt er bijvoorbeeld meer van dan citroenen. De zwarte bes is de gezondste van de bessen en bevat veel kalium, ijzer en mangaan. Van aalbessen wordt aangenomen dat ze de zenuwen kalmeren, het immuunsysteem versterken, de spijsvertering en het celmetabolisme activeren en, met hun hoge gehalte aan gamma-linoleenzuur, helpen bij huidproblemen (vooral neurodermitis). De bes draagt ook de naam jichtbes en wordt therapeutisch gebruikt tegen jicht, reuma, pijn, kinkhoest en het vasthouden van water. De gedroogde bladeren worden gebruikt bij vastenkuren als thee om mee te spoelen. In sommige culturen wordt de plant al lang beschouwd als een symbool van leven en gezondheid.