Patiëntentakel, persoonstakel, tilhulpmiddel - Your-Best-Home.net

Als mensen die zorg nodig hebben ernstig beperkt zijn in hun mobiliteit, is het niet meer mogelijk om zelfstandig hun lichaamshouding te veranderen. Om de transfer door zorgverleners te vergemakkelijken, worden patiëntenliften gebruikt - bijvoorbeeld in ziekenhuizen, verpleeghuizen en thuiszorg. De kosten voor lifters worden proportioneel gedekt door de ziektekostenverzekering en de langdurige zorgverzekering.

Wat is een patiëntenlift?

Patiëntlifters, ook wel personal lifters genoemd, behoren tot de mobiliteitshulpmiddelen. Ze dienen om de positie te verschuiven van mensen die dit niet meer alleen kunnen. In de thuiszorg kunnen de lifters overal in huis worden gebruikt. Er zijn zowel stationaire als mobiele versies.

Lifter en lift: Waarschuwing, gevaar voor verwarring!

Ondanks de zeer vergelijkbare namen zijn liften en liften twee verschillende hulpmiddelen voor ouderen en zorgbehoevenden. Liften zoals trapliften en plateauliften dienen als transportmiddel waarmee mensen zelfstandig of met lichte ondersteuning van A naar B kunnen komen, bijvoorbeeld van de voet van de toegangstrap naar de voordeur of van de eerste naar de tweede verdieping. Lifters zijn hulpmiddelen die zorgverleners ondersteunen bij het overbrengen van mensen met ernstige mobiliteitsproblemen.

Wanneer is een patiëntenlift nuttig?

Patiëntliften zijn bedoeld om zorgverleners op het werk te ontlasten. De aankoop is dus altijd handig wanneer familieleden, medewerkers van een zorgdienst of andere verantwoordelijke personen fysiek overweldigd worden door het veranderen van de positie van de zorgbehoevende zonder technische ondersteuning.
Een persoon die met een persoonslift wordt verplaatst, kan het werk van de mantelzorger meestal niet meer vergemakkelijken. Zelfs het zelfstandig optillen van de benen of het bovenlichaam is vaak niet meer mogelijk. Hiervoor kunnen ernstige neuromusculaire schade of neurologische aandoeningen verantwoordelijk zijn.
Als er nog wat mobiliteit is, kunnen alternatieven voor de patiëntenlift worden overwogen. Er zijn zeer effectieve stahulpmiddelen en tilhulpmiddelen voor de sanitaire ruimte, zitgelegenheid en het bed. Dit zijn onder meer een bedgalg, bedladders en verschillende vasthoud- en steunhandvatten.

Patiëntentakel: algemene functionaliteit

Patiëntlifters verplaatsen mensen verticaal, horizontaal of in een combinatie van beide richtingen met behulp van elektrische en, zeldzamer, handmatig bediende hefmechanismen. De te verplaatsen persoon bevindt zich in zittende, staande of liggende positie. Bij de opname van patiënten worden ligstoelen, stabiele en flexibele stoelen en gordelsystemen gebruikt. Zwenkarmen of zwenkarmen worden vaak gebruikt voor horizontaal transport.

Deze patiëntenliften bestaan

De verschillende typen patiëntenliften verschillen sterk in hun ontwerp. Hieronder vindt u gedetailleerde informatie over:

  • mobiele lifters, mobiele staande liften
  • Muurheffer
  • Lifter met plafondstang
  • Plafond lift
  • Lifter met truss-systeem
  • Mobiele lifters en mobiele sta-liften

Een mobiele tillift bestaat uit een chassis met vier wielen en een hefarm die handmatig, hydraulisch of motorisch te verplaatsen is. De tilarm kan worden gebruikt om personen te vervoeren in variabele patiëntenopvangsystemen zoals tilbanden en riemen. Opnemen is mogelijk vanaf vloerniveau.
Het grote voordeel van mobiele lifters is hun mobiliteit, die niet wordt beperkt door eventuele bevestigingen aan wand, vloer of plafond. Als de zorgbehoevende bijvoorbeeld van het verpleegbed moet worden gehaald, naar de douche moet worden gereden en na het douchen weer teruggebracht moet worden, is de mobiele tillift een geschikt hulpmiddel. Het gebruik ervan vereist echter veel ruimte, die niet in alle huishoudens beschikbaar is. De meeste modellen zijn ongeveer zo breed als een rolstoel, maar zijn langer en daardoor moeilijker te manoeuvreren in krappe ruimtes.
Mobiele lifters zijn ook verkrijgbaar als stahulp. Deze modellen nemen de zorgbehoevende in zittende positie en gebruiken riemen in het gebied van de billen of romp om deze rechtop te brengen. Handgrepen aan de lifter zorgen ervoor dat de persoon tijdens het oppakken opzij kan steunen.

  • Muurheffer

Wandlifters zijn hefsystemen die bestaan ​​uit een mobiel en meerdere stationaire elementen. Het mobiele deel bestaat uit een veelal zwenkbare en uitschuifbare hefarm. Deze tilarm kan in muurbeugels worden gestoken die in verschillende kamers kunnen worden geplaatst. Er is dus maar één tilarm per huishouden nodig. Lateraal verplaatsbare vasthoudinrichtingen aan de wanden kunnen de actieradius op elke afzonderlijke locatie aanzienlijk vergroten. Draagbanden of stoffen zittingen worden meestal gebruikt om de patiënt in een wandlift te vervoeren.
Wandheffers kunnen op verschillende manieren worden gebruikt. Voor persoonlijke hygiëne kan de patiënt boven het verpleegbed worden getild. In het barrièrevrije toilet zijn wandheffers geschikt als transferhulpmiddel van de rolstoel naar de toiletzitting. In de badkamer kunnen ze worden gebruikt als badlift of tilhulpmiddel voor de douche. De benodigde ruimte voor muurheffers is beduidend minder dan voor mobiele lifters. De bevestiging vereist stabiele, stevige wanden.

  • Lifter met plafondstang

Deze lift kan tussen de vloer en het plafond worden geklemd zonder het bouwweefsel te hinderen. Beide moeten enorm zijn. Aan de uiteinden is de vloer / plafondstang als een plaat verbreed om grotere contactvlakken te creëren voor een betere drukverdeling. Een in hoogte verstelbare en draaibare dwarsbalk wordt gebruikt om de patiënt tegemoet te komen. Lifters met vloer- en plafondstangen hebben de voorkeur in barrièrevrije badkamers en toiletten.

  • Plafond lift

Bij een plafondlift wordt de te verzorgen persoon vervoerd via een railsysteem aan het plafond.

Plafondliften bestaan ​​uit een railsysteem dat aan het plafond wordt bevestigd en een hangende liftcassette. Patiëntondersteuningssystemen zoals tilbanden, riemen of tiljukken kunnen met een riemlier aan deze cassette worden bevestigd. In zijn eenvoudigste vorm bestaat het railsysteem uit één rechte rail. Dit is voldoende om iemand uit een rolstoel bijvoorbeeld op het toilet of op een badkuipstoel te tillen.
Zelfs langere stukken met bochten kunnen door het railsysteem worden beheerst. Het is dan modulair opgebouwd en heeft rechte railsecties en bochtsegmenten die volgens de omstandigheden ter plaatse in elkaar worden gezet.
Een plafondliftsysteem kan zich over meerdere kamers uitstrekken en als transporthulpmiddel dienen van de woonkamer naar de barrièrevrije keuken of van de keuken naar de badkamer. Draaitafels en schakelaars maken ook aftakkingen mogelijk. Alvorens plafondliften te plaatsen, dient het draagvermogen van het plafond te worden gecontroleerd en de geschiktheid voor montage van het railprofiel te worden verzekerd. Schroefbare systemen zijn de meest voorkomende.

  • Lifter met truss-systeem

Truss-liften werken op dezelfde manier als plafondliften. Looprails zijn bevestigd aan twee tegenoverliggende muren in een kamer net onder het plafond. Desgewenst kunnen ze zich uitstrekken over de gehele breedte van een kamer.
Twee van deze rails zijn verbonden met een dwarse en verplaatsbare traverse. De traverse rail draagt ​​de lifter cassette met het doek, de riem of de stoel en deze constructie maakt het mogelijk om met een truss-systeem elk punt in een kamer te bereiken. De mobiliteit binnen een ruimte is alleen te vergelijken met de (snellere) mobiele lifters.

Betaalt de zorgverzekering of zorgverzekering voor patiëntenlifters?

Patiënten- of personenlifters behoren tot de mobiliteitshulpmiddelen uit productgroep 22 van de hulpmiddelencatalogus van de wettelijke zorgverzekeraars. Mobiliteitshulpmiddelen worden beschouwd als dubbelfunctionele hulpmiddelen. Dat wil zeggen: het zijn hulpmiddelen voor de zieken en tegelijkertijd hulp voor zorgbehoevenden.

  • Volgens §§ 23 en 33 SGB V is de zorgverzekeraar verantwoordelijk voor aids.
  • De verzekering voor langdurige zorg is verantwoordelijk voor hulpmiddelen volgens artikel 40, eerste lid, SGB XI.

De feitelijke aanname van kosten is proportioneel. De exacte verdeling is afhankelijk van het type hulpmiddel / verzorgingsmiddel en staat vermeld in de RidoHiMi (richtlijnen voor het bepalen van de dubbelfunctie hulpmiddelen). Voor lifters en andere mobiliteitshulpmiddelen in groep 22 is een aandeel van de zorgverzekering van 54,5 procent en een aandeel van de zorgverzekering van 45,5 procent voorzien.

Koop patiëntenliften

Bij een (gedeeltelijke) kostenvergoeding door de zorgverzekeraars krijgt de verzekerde de namen van contractpartners bij wie hij een lifter kan kopen. Dit zijn meestal winkels voor medische artikelen. De medewerkers van een winkel voor medische artikelen hebben meestal de nodige specialistische kennis om precies uit te leggen hoe verschillende modellen werken. Vraag als koper om praktische instructie, indien mogelijk direct op de geplande locatie van de lift in uw eigen huis.
Het is mogelijk dat u het meest houdt van een lifter die meer doet dan de betalers nodig achten. Kiest u voor een dergelijke patiëntenlift, dan vergoeden de zorgverzekeraars alleen de kosten voor het goedgekeurde standaardmodel. Het verschil met de aankoopprijs moet u zelf betalen.

Interessante artikelen...