Vocht in de kelder verhoogt het risico op schimmel en verslechtert de thermische isolatie. Als er geen horizontale barrière in het metselwerk zit, kan deze later worden toegevoegd. In onze gids vergelijken we verschillende afdichtingsmethoden.
De belangrijkste dingen over de horizontale barrière in één oogopslag
- Een horizontale barrière beschermt het metselwerk tegen capillair optrekkend vocht
- De horizontale barrière ontbreekt vaak in oude gebouwen. De muren zullen na verloop van tijd vochtig worden. Naast een beschimmelde geur zijn de gevolgen schimmel, sponsplagen, afbrokkelende gips en algen.
- Als u natte muren vermoedt, moet u uw luchtvochtigheid controleren met een geschikt meetinstrument. Als het te hoog is, gaat een bouwkundige achter de oorzaak kijken.
- Een ontbrekende horizontale barrière kan achteraf worden aangebracht. Afhankelijk van het metselwerk zijn verschillende afdichtingsmethoden geschikt.
- Afhankelijk van de procedure bedragen de kosten voor het achteraf plaatsen van een horizontale vangrail tussen de 70 en 350 euro per vierkante meter. De mechanische methoden brengen extra kosten met zich mee om de pleister opnieuw aan te brengen.
Wat doet een horizontale barrière?
Oude gebouwen ademen een nostalgische charme uit en bieden luchtige kamers. Helaas zijn de wanden vaak onvoldoende geïsoleerd tegen vocht. Met name de horizontale barrière is meestal aanwezig. De horizontale barrière is een afdichting die voorkomt dat bodemvocht opstijgt. De gevolgen van een ontbrekende horizontale barrière zijn vooral merkbaar in de kelder en op de begane grond: vochtige muren, schilferende pleister, schimmel- en sponsplagen.
Aan de andere kant hebben nieuwe gebouwen meestal een horizontale barrière. De DIN-norm 18195 somt de maatregelen op tegen capillair optrekkend vocht in gebouwen en schrijft afdichtingsmethoden voor. Bitumenfolie of dikke plastic folies nemen de functie van de horizontale barrière op zich.
Tip: Voordat u een muur of kelder waterdicht maakt, moet u de vochtigheid van uw muren controleren. Het is gemakkelijk te doen met een vochtmeter zoals de Tacklife vochtmeter. Als de luchtvochtigheid 80 tot 100 procent is, is de muur vochtig. Vanaf 100 procent wordt het als nat beschouwd. Handel in beide gevallen snel. Een luchtontvochtiger kan helpen als noodmaatregel op korte termijn. Houd er echter rekening mee dat het slechts een tijdelijke oplossing is en de opgetreden schade niet herstelt.
Koop de Tacklife-vochtmeter nu bij Amazon.
Waarom zijn mijn muren vochtig?
Het ontbreken van een horizontale barrière is niet altijd alleen verantwoordelijk voor de natte muren. In oude gebouwen is er vaak geen verticale barrière. Dit betekent dat het vocht ook vanaf de zijkant de muur binnendringt. Door lekkages in de leidingen en defecte dakriolering raken de wanden na verloop van tijd ook doordrenkt met water.
Als u vochtige muren heeft ontdekt, dient u een ervaren bouwdeskundige te raadplegen. Door het exacte probleem te identificeren, kunt u snel passende maatregelen nemen. De kosten voor een bouwrapport bij vochtschade liggen tussen de 700 en 900 euro. Deutsche Bauvermittlung helpt u bij het kiezen van een expert.
Als u een muffe geur, afbrokkelend pleisterwerk en schimmelvlekken heeft, dient u de vochtigheid van uw muren te meten.
Achteraf aanbrengen van een horizontale barrière: een vergelijking van de afdichtingsmethoden
1. Procedure voor vervanging van de muur
Bij dit proces voegen vakmensen een PVC-barrièrefolie of een bitumenfolie toe als een horizontale barrière voor het metselwerk. Om dit te doen, verwijderen ze geleidelijk afzonderlijke delen van de muur en sluiten ze de opening weer af voordat ze het volgende gedeelte afdichten. De lengte van de afzonderlijke secties is maximaal 1 meter. De kosten bedragen circa 200-250 euro per vierkante meter ruimte.
Voordelen:
- Deze methode is zeer efficiënt en bij grote schade aan het metselwerk vaak de enige manier om achteraf een muur af te dichten.
- In tegenstelling tot bijvoorbeeld het injectieproces bereik je met een vakkundig uitgevoerde arbeid die tot wel 50 jaar meegaat, een complete wandontvochtiging.
Nadeel:
- De methode is erg tijdrovend. Na het aanbrengen van de barrièrefolie moet het betreffende wanddeel eerst drogen voordat de vakmannen verder kunnen met het volgende. Daardoor duurt het werk soms enkele weken.
- De procedure is een grote ingreep in de statica. Als het niet vakkundig wordt gedaan, kan de muur doorzakken.
- Om het draagvermogen van het metselwerk niet te verminderen, mogen alleen ervaren specialisten deze werkzaamheden uitvoeren.
Bij het vervangen van de muur wordt een bitumenplaat als horizontale barrière naar binnen getrokken.
2. Metselwerkzaagmethode
Net als het vervangen van muren, is deze methode een van de mechanische processen om vervolgens een horizontale barrière te installeren. Er worden echter geen delen van de muur verwijderd. Met een diamantdraad of kettingzaag snijden de vakmensen een horizontale voeg met een breedte van ongeveer 8 millimeter en plaatsen de afsluitende barrièrefolie of stalen platen. Dan zetten ze het slot vast.
Voordelen:
- Net als bij het vervangen van een muur, is deze methode om een horizontale barrière achteraf aan te brengen zeer efficiënt en duurzaam. De benodigde tijd is echter minder.
Nadeel:
- Voor het bevestigen van de film of plaat is speciaal gereedschap en expertise vereist. Als leek kunt u de procedure niet alleen uitvoeren.
- Met 150 euro per vierkante meter zijn de kosten relatief hoog in vergelijking met andere methoden. Als de vakmensen tijdens het zagen per ongeluk kabels en leidingen doorknippen, klimmen ze ook.
3. Chroomstaalplaatproces
Deze procedure is het gemakkelijkst om uw muren achteraf te beschermen tegen optrekkend vocht. Voor de uitvoering is een doorlopende bedverbinding nodig. De ambachtslieden gebruiken perslucht om anderhalve millimeter dikke golfplaten roestvrij staal in de voeg te duwen zodat ze elkaar overlappen.
Voordelen:
- De op deze manier opgebouwde horizontale barrière is zeer stabiel.
- Met 70 euro per vierkante meter zijn de kosten laag in vergelijking met de andere methoden.
Nadeel:
- Door in het plaatwerk te hameren kunnen er scheuren in het metselwerk ontstaan.
- Niet alle wanden zijn geschikt voor uitvoering.
Het afdichten met behulp van de verchroomde staalplaatmethode is niet alleen erg goedkoop, maar tegelijkertijd ook erg stabiel.
4. Injectiemethode
Het injectieproces sluit de poriën in het metselwerk zodat het water niet meer kan stijgen. Om het afdichtmiddel in de muur te injecteren, zijn boorgaten met tussenruimten van 10 tot 25 centimeter nodig die tweederde van de muurdiepte bereiken. Ambachtslieden drukken het injectiemateriaal van alkalisilicaten in de muur met een druk tot 13 bar.
Voordelen:
- Met deze methode kunt u op een later tijdstip zonder professionele hulp een horizontale barrière toevoegen, aangezien er geen speciale kennis vereist is.
- De kosten blijven gematigd met 80 euro per vierkante meter.
Nadeel:
- De resulterende vochtbarrière gaat ongeveer 20 jaar mee, wat aanzienlijk korter is dan bij mechanische methoden.
5. Boor kernproces
Bij het boorkernproces bestaat de horizontale barrière tegen vocht uit dichte mortel. De vakmensen boren in twee stappen overlappende gaten met een diameter van acht tot tien centimeter in het metselwerk. Hierdoor ontstaat een doorlopende barrièrelaag.
Voordelen:
- Met deze methode is op elke wand een stabiele horizontale barrière mogelijk.
Nadeel:
- Het proces is erg tijdrovend en ook erg duur met ongeveer 350 euro per vierkante meter. Het wordt daarom bijna nooit gebruikt.
6. Elektro-osmose
Elektro-osmose maakt gebruik van de eigenschap van water, dat in een elektromagnetisch veld naar de minpool beweegt. Een in het metselwerk ingebouwde lage spanning leidt het vocht in de haarvaten naar beneden. Het effect van deze procedure is echter omstreden.
Voordelen:
- Met deze methode belasten geen krachten het metselwerk. Zeker bij gebouwen onder monumentenzorg is dit een pluspunt.
Nadeel:
- Het proces duurt maximaal twee jaar en verwijdert niet al het vocht van de muur.
- De spanning moet ook na ontvochtiging altijd behouden blijven.
- De ingebouwde elektroden kunnen corroderen door de zouten in het vochtige metselwerk.
- De kosten zijn erg hoog, rond de 350 euro per vierkante meter.